Blog Geneviève Verberk (12) - Een nieuwe werkelijkheid

Ik was blij toen het moment daar was dat we richting Amsterdam konden vertrekken. Blij dat de ziekenhuisopname voor de deur stond en ook blij dat ik geen verkoudheid had opgelopen. Als Brabander was ik dan het Amsterdamse VUmc vast niet meer ingekomen. Nadat we ons hadden geïnstalleerd in het gastenverblijf van het VUmc, hebben we een heerlijke avond doorgebracht met Jaap, Vera en Eva. Fijn tijd voor elkaar, van elkaar horen waar iedereen mee bezig is en hoe iedereen zich voelt. 

NanoKnife-behandeling
Maandagochtend om negen uur meldde ik me in het VUmc waar die dag ook de NanoKnife-behandeling plaatsvond. Een behandeling die plaats moest vinden omdat er een maand eerder weer een tumor van de galwegkanker was vastgesteld. Ik had uitgekeken naar het moment van onder narcose gaan: dat voelt bijna als het ultieme loslaten. Ik ging rustig en met vertrouwen de narcose in. Wakker worden uit een narcose blijf ik steeds opnieuw een bijzondere gebeurtenis vinden. Ik word iedere dag wakker uit mijn slaap maar dat gaat niet gepaard met de sterke realisatie van wakker worden die ik wel ervaar als ik uit een narcose wakker word. 

De tussenliggende uren hebben voor mijn dierbaren weer lang geduurd. Aan het einde van de middag kregen zij een telefoontje van interventieradioloog Martijn Meijerink dat de ingreep op de tumor volgens plan was gegaan. Wel bleek er door de NanoKnife-behandeling een beschadiging aan de wand van de twaalfvingerige darm te zijn ontstaan. Dat was niet het verlossende telefoontje waar Marc, Jaap en Eva op gehoopt hadden. Het bleef vooral de eerste uren spannend hoe de beschadiging aan de darmwand zich zou ontwikkelen. Voor mij betekende het naast de spanning een dagje extra nuchter blijven. Omdat ik toch misselijk de ingreep uit kwam kon dat nuchter blijven me weinig schelen.

Weer naar huis
De scan die de volgende dag werd gemaakt wees uit dat de beschadiging al flink was geslonken. De maag-lever-darm-arts adviseerde voor de zekerheid nog een extra dagje vloeibaar eten. Toen ook dat goed ging, mocht ik weer wat meer vast voedsel en het allerleukste…………………………….op donderdag weer naar huis. 

Ik ben moe maar vooral ben ik blij weer thuis te zijn. De interventieradioloog is tevreden over het verloop. Over drie maanden, pas na Alpe d’HuZes, bekijken we met een scan wat het effect van de NanoKnife-behandeling op de tumor is geweest. De kans op complicaties door de beschadiging aan de darmwand is niet helemaal geweken maar wel een heel stuk kleiner. 

Ik leef thuis nu in een soort van quarantaine. Het advies is om voorzichtig te zijn en sociale contacten zoveel mogelijk te beperken. Dat ga ik uiteraard opvolgen. Dat wordt lekker veel slapen, lezen, gezond eten, schilderen met bijenwas en Alpe d’HuZes-trainingsrondjes door de tuin lopen. 

Ook ga ik weer wennen aan een nieuwe werkelijkheid. Dat moet ik wel nuanceren: een nieuwe werkelijkheid die ook weer dynamisch is en zal blijven veranderen. Het klinkt misschien vreemd in jullie oren maar het voelt raar om maandag met een tumor in je lijf het ziekenhuis in te lopen en op donderdag weer thuis te zijn met het besef dat die tumor op zijn minst flink is geslonken. Ik heb er weer extra levenstijd bij gekregen waar ik o zo dankbaar voor ben. Het besef van die extra levenstijd, ga ik laten indalen en de spanning van de afgelopen weken ga ik proberen los te laten. Dat geldt voor mij maar ook voor mijn geliefden. 

Ik heb een groot respect en waardering voor de deskundigheid en zeker ook voor de moed van mijn behandelend artsen, de laatste week in het bijzonder natuurlijk voor die van interventieradioloog Martijn Meijerink. Wat ben ik blij met en dankbaar voor de zorg van het VUmc. 

Onderzoek hard nodig
Ik heb deze week weer eens te meer ervaren hoe belangrijk het is dat er veel geld beschikbaar komt voor onderzoek naar preventie en behandeling van kanker. Zonder onderzoek was er geen NanoKnife-behandeling voor galwegkanker geweest. Ik gun ieder ander ook extra levenstijd en nog liever wens ik dat die ander helemaal niet getroffen zal worden door kanker. Gedurende mijn herstel zal ik me dan ook met alles wat ik in me heb, met BIG Challenge, agri & food against cancer, blijven inzetten voor Alpe d’HuZes en daarmee voor KWF Kankerbestrijding. Opgeven is geen optie.