Blog (1) Geneviève Verberk - Welke dag is het vandaag?

Al enkele jaren ben ik als vrijwilliger voor BIG Challenge werkzaam. Ik heb de afgelopen jaren veel deelnemers mogen interviewen en hun krachtige en vaak aangrijpende motivatieverhalen vastgelegd. In de gesprekken die ik met hen had, voelde ik hoe zij hun onmacht en verdriet omzetten naar kracht. Steeds opnieuw werd ik hierdoor geraakt.

Alhoewel ik zo al heel wat BIG Challengers heb gesproken en me zeer met hen en met BIG Challenge verbonden voel, heb ik nooit zelf tijdens Alpe d’HuZes op de top van de Alpe gestaan.
Daar gaat verandering in komen. 4 juni 2020, de dag van Alpe d’HuZes ga ik met BIG Challenge de strijd met de legendarische Alpe aan. In mijn BIG Challengeblog ga ik de komende maanden verslag doen van mijn weg naar de top.

Maar wiens ervaringen lees je dan? Ik ben Geneviève Verberk, 58 jaar oud waarvan ik ruim 40 jaar gelukkig ben met mijn middelbare schoolliefde Marc. We wonen in Oploo, een klein dorp in Noordoost-Brabant. Onze kinderen, Jaap en Eva van 22 en 20 jaar, hebben enkele jaren geleden het Brabantse platteland ingeruild voor het Amsterdamse stadleven. Dat bevalt hen prima. 

Op vrijdag 14 november 2014 hoorden we dat ik galwegkanker had. Wat volgde was een proces van ziek zijn, behandelen, herstellen, weer opnieuw ziek zijn en steeds zo maar door. Onze wereld denderde op zijn grondvesten. Mijn dierbaren waren verdrietig. Mijn werk als beleidsmedewerker bij een welzijnsorganisatie viel van de ene op de andere dag weg. Ik wist niet hoe mijn toekomst eruit zou zien. Niets was meer vanzelfsprekend. Op een van die dagen viel mijn oog op een dialoog tussen Winnie de Poeh en knorretje: 

“Welke dag is het vandaag”, vroeg Poeh.
“Het is vandaag”, piepte Knorretje.
“Mijn lievelingsdag”, zei Poeh.

Een plaatje met die dialoog hing al jaren op mijn prikbord in de keuken. Dagelijks was ik er langsheen gerend. Nu pas zag ik wat er stond en waren het die woorden die mij kracht gaven. Ik werd er enorm vastberaden van. Ik nam me voor elke dag een lievelingsdag te laten zijn, hoe vaak ik ook in het ziekenhuis lag en hoe het ook afliep. 

Ben ik daar nu ook in geslaagd? Het is best veel gevraagd om in een periode waarin je leven op zijn kop staat iedere dag te laten voelen als een lievelingsdag. Maar naast al het verdriet, onzekerheid en pijn zijn er ook veel mooie dingen op mijn pad gekomen. Ik heb veel liefde en steun ontvangen en heb intense momenten beleefd met mijn gezin, familie en vrienden. Ik heb geleerd te leven in het nu en te genieten van wat zich aandient. Er is niet één dag geweest die alleen maar donker was. Ook op de dagen dat verdriet en pijn de boventoon voerden, was er wel een lichtpuntje. Er gebeurde altijd wel iets dat me in positieve zin raakte, waar ik blij van werd, dat me inspireerde, dat voor afleiding zorgde of waar ik hoop van kreeg. Dus ja, mijn leven is gevuld met heel veel lievelingsdagen. Op één van de lievelingsdagen, op donderdag 4 juni 2020, ga ik samen met BIG Challenge de Alpe d’HuZes beklimmen.