Lex Houweling (2018)

Tien jaar BIG Challenge. Zo vader, zo zoon

Net zestien jaar is Lex Houweling ten tijde van zijn eerste deelname aan Alpe d’HuZes. Samen met zijn vader Herman komt hij in 2009, de eerste editie van BIG Challenge, de finish van de legendarische alp over. Bij de tiende BIG Challenge editie, in juni van dit jaar, zal hij weer aan de start staan: nu niet alleen als zoon van en als deelnemer maar ook als teamcaptain én bestuurslid van BIG Challenge.Herman Houweling is 45 jaar als hij in 2007 darmkanker krijgt. Zijn zoon Lex is dan dertien jaar. In eerste instantie ziet het er best goed uit maar anderhalf jaar later krijgt Herman de boodschap dat hij niet meer zal genezen. “Ik heb het slechtste lootje getrokken”, is zijn reactie als hij die boodschap krijgt.
Herman is niet de man om bij de pakken neer te zitten. Hij besluit in de tijd die hem nog rest zijn passie voor fietsen én zijn passie voor de varkenshouderij in te zetten in de strijd tegen kanker. Hij weet dat hij zelf die strijd zal gaan verliezen maar wil met alle kracht die hij nog heeft, zich inzetten zodat anderen dat lot bespaard zal blijven.

Als verkoper van vaccins en mengvoeders voor de varkenshouderij is Herman nauw bij de agrarische sector betrokken. In Mathee Kamp van het agrarisch communicatieadviesbureau Imagro vindt hij een gedreven en enthousiaste partner die met hem het plan uitwerkt. Hun samenwerking slaagt: BIG Challenge ziet in 2009 het levenslicht.

100.000 euro
Zoon Lex, nu 24 jaar, blikt terug op die periode: “Ik weet nog goed dat papa thuis kwam met zijn plan Alpe d’HuZes te gaan fietsen en BIG Challenge op te richten. We hebben daar toen hard om gelachen want zijn doel was om daarmee 100.000 euro op te halen. “Pap”, zei ik: “100.000 euro dat is best wel heel veel geld. Gaat dat je wel lukken?” Maar door dat haast onmogelijke doel veerde papa juist op en werkte hij met alle energie die hij had naar die 100.000 euro toe. Dat deed hij niet alleen. Het was een proces dat we met het hele gezin aangingen.”
 
Lex is dan ook nauw betrokken bij de sponsoractiviteiten. Hij organiseert een spinningmarathon die 2800 euro opbrengt. “Dat was mooi want met die 2800 euro bracht ik de opbrengst van BIG Challenge nog voor we naar de alp afreisden boven de ton. Dat gaf mij een enorme kracht. Het gaf me als puber echt het gevoel dat ook ik iets bij kon dragen. Die periode heeft ons als gezin veranderd en nog dichter bij elkaar gebracht. Mijn vader zei altijd: “Ons gezin staat als een muur.” Door Alpe d’HuZes en BIG Challenge werd die muur alleen maar steviger. Dat was prachtig, maar het was niet alleen maar mooi. Ook al was BIG Challenge iets van ons hele gezin toch was het soms ook best lastig en was het voor mama, mijn zus Loes en mij soms te veel. Er ging zoveel tijd en energie van papa naar BIG Challenge en Alpe d’HuZes. Tijd en energie waarvan wij wel eens dachten: die kostbare tijd willen wij wel met jou doorbrengen. ” 

Uiteindelijk staan ze juni 2009 samen op de alp. Lex en zijn vader gaan fietsen. Zijn moeder Karin en zus Loes moedigen hen aan. “Ik vond het een geweldig iets. Het heeft mij enorm geholpen in de verwerking van het ziekteproces van mijn vader. Ik heb in die koersweek geleerd mijn emoties te uiten. Geleerd dat niet alleen een lach maar ook een traan bij het leven hoort en ook hoeveel steun je kunt putten uit het samen delen van je emoties. Papa en mama zijn trouwens ook altijd heel open geweest. Ze hebben niets voor Loes en mij verborgen gehouden. Als papa verdrietig was, liet hij het zien. Ik ben heel blij met die openheid. Dat heeft de verwerking voor ons makkelijker gemaakt.”

Zonder Herman verder
Na dat jaar weet Lex dat het niet daarbij gaat blijven. Zijn deelname aan Alpe d’HuZes is zo’n bijzondere ervaring geweest dat hij meer jonge mensen in aanraking wil brengen met dit mooie evenement. Drie jaar op rij weet hij een team van studenten en docenten van zijn middelbare school en later van zijn HBO-opleiding bij elkaar te krijgen. Ieder jaar is weer anders en ieder jaar is prachtig. Er worden mooie sponsoracties opgezet en er wordt veel geld opgehaald. 
Zijn vader maakt dit niet meer mee. In 2010, het jaar na de oprichting van BIG Challenge en zijn deelname aan Alp d’HuZes, overlijdt Herman Houweling. Hij is dan 47 jaar. “Dat eerste jaar op de alp zonder mijn vader was raar en heel emotioneel. Recht vanuit mijn Havo-examen scheikunde stapte ik de auto in om twee dagen later de Alpe d’Huez te gaan beklimmen. Keihard had ik getraind, met het voorbeeld van ons pap voor ogen. Zes keer omhoog was mijn doel maar het werden er vijf. Oh, wat baalde ik dat ik na vijf keer klimmen moest afhaken. Mijn tussentijden waren goed en ik ging als een speer. Maar ik was zo moe, niet fysiek maar mentaal. Ik kon tijdens het afdalen mijn ogen niet meer goed open houden. Toen voelde het als falen, nu weet ik inmiddels dat ook dat een topprestatie was.”Niet alleen het gemis van zijn vader maakt deze editie van Alpe d’HuZes een emotionele gebeurtenis. Ook zijn kennismaking met Toby maakt een enorme indruk op Lex. Toby is 23 jaar en heeft net als Lex zijn vader verloren aan kanker. In het jaar van zijn deelname blijkt ook de moeder van Toby kanker te hebben en ongeneeslijk ziek te zijn. “Ik leefde zo met Toby mee en vond wat hij door moest maken afschuwelijk. Tegelijk voelde ik toen zo’n dankbaarheid. Okay, mijn vader was er niet meer en dat was een groot verdriet. Maar ik had nog wel mijn moeder. Mijn moeder is een schat. Ik moet er niet aan denken dat ook zij er niet meer zou zijn. Loes en ik kunnen altijd bij haar terecht.”

en pas op de plaats
Na de editie van 2012 houdt Lex het voor gezien met Alpe d’HuZes. Hij heeft behoefte aan rust. “Het eerste jaar fietste ik met mijn vader, het jaar daarop was hij er niet meer. Het tweede jaar fietste ik met Bas Mulder. Ook hij overleed het jaar daarop. En ook het derde jaar was het raak. Ik fietste de alp op met Josephine van Hees. In een dikke anderhalf uur fietsten we naar boven met mijn hand op haar rug als steun; het Hermannetje. En in die anderhalf uur spraken we over van alles en nog wat. Het werd een van mijn mooiste beklimmingen. Maar ook Josephine haalde de daaropvolgende editie van Alpe d’HuZes niet. 

Die daaropvolgende editie stond ik anders aan de start dan voorgaande jaren. Ik voelde angst, iets dat ik nog nooit eerder had gehad tijdens Alpe d’HuZes. Elk jaar reed ik met iemand omhoog die er het jaar erop niet meer was. Al die emoties werden me te veel. Ik moest even afstand nemen. Wat ook meespeelde was dat iedereen me aansprak als de zoon van Herman Houweling. Hoe trots ik ook was en ben op mijn vader, ik kon het even niet meer aan en deed een stap terug. Ik had tijd nodig om mezelf beter te leren kennen en ook niet geheel onbelangrijk, ik wilde meer tijd stoppen in mijn studie.”

Het BIG Challenge-gevoel
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Na enkele jaren BIG Challenge op afstand gevolgd te hebben, begint het weer te kriebelen. Lex is benieuwd wat er van het initiatief van zijn vader is geworden en wil dat nu met eigen ogen zien. In 2016 legt hij contacten met de stuurgroep van BIG Challenge en in 2017 is Lex er weer als deelnemer bij. Daar op de alp dringt het ten volle tot hem door wat zijn vader teweeg heeft gebracht. Teruglopend van de motivatiebijeenkomst spreekt hij in gedachten tot zijn vader: “Goh pap, wat heb je iets moois en groots achtergelaten. Jij hebt de eerste steen gegooid en na jou hebben zo veel mensen jouw werk voortgezet en groot gemaakt. Je wordt nog steeds herdacht pap. Je leeft in al die herinneringen van zoveel mensen voort.”

Diezelfde editie van Alpe d’HuZes benadert BIG Challenge hem of hij de stuurgroep van BIG Challenge wil komen versterken. Lex heeft geen bedenktijd nodig. Met volle overtuiging gaat hij die uitdaging aan. Vanaf september 2017 draait hij volop mee. “Ik doe dat met heel veel plezier ook al kost het werk voor de stuurgroep me meer tijd dan ik vooraf had gedacht. We zijn met heel leuke dingen bezig. We willen als BIG Challenge verder groeien en nog meer mensen uit de agrarische sector betrekken in de strijd tegen kanker. Maar in dat groeien willen we wel het echte BIG Challenge-gevoel behouden en groot worden door bescheiden te blijven.”
Het echte BIG Challenge gevoel?  Wat is dat dan? “Dat is de sfeer van openheid en eensgezindheid. Bij BIG Challenge zitten de grote concurrenten uit de agrarische sector met elkaar aan tafel. Bij BIG Challenge en voor Alpe d’HuZes strijden die concurrenten zij aan zij om zoveel geld in te zamelen om kanker de wereld uit te krijgen.” 

Met mijn ogen open
Met zijn werk voor BIG Challenge treedt Lex in de voetsporen van zijn vader. Het is een pad dat bij hem past. “Ik lijk in veel dingen op mijn vader. Het doorzettingsvermogen, het ambitieuze en de gedrevenheid heb ik van hem. En net als mijn vader ben ik een levensgenieter, een sportman en houd ik van muziek. Papa zei op het laatst tegen ons: “Blijf zo doorgaan, blijf je hart volgen, doe de dingen die je leuk vindt en waar je trots op bent. Ik ben altijd bij jullie. Als je me mist doe dan je ogen dicht en ik ben weer dicht bij je.” Natuurlijk denk ik nu af en toe: Pap, shit, het is nu 8 jaar geleden en er is zo veel veranderd in mijn leven. Dat wil ik met je delen, met mijn ogen open in plaats van met mijn ogen dicht. Maar ik ben doorgegaan. Ik ben gegroeid. Ik ben opener geworden en durf mijn plaats in te nemen. Van mijn vader heb ik geleerd dat je anderen nodig hebt om te groeien. Mijn vader was een hele sterke man, maar ook hij had anderen nodig. Door ons mam en ook door ons kon hij verder groeien. En zo geldt dat nu ook voor ons.” 

Het ziekteproces van zijn vader heeft niet alleen invloed op Lex als mens maar ook op de keuzes in zijn beroepsloopbaan. “In de periode van mijn vaders ziek zijn heb ik van dichtbij meegemaakt hoe zwaar de strijd is. Mijn vader werd in die periode goed begeleid en kreeg de fysieke en psychologische begeleiding die hij nodig had. Hierdoor kon mijn vader gewoon mijn vader zijn ondanks dat hij terminaal ziek was. Hij kon met mij mee naar voetbal, met mijn zusje naar hockey en met ons gezin op vakantie. Hij kon de familieman zijn die hij zo graag was. Maar niet iedere patiënt in Nederland krijgt zo’n goede begeleiding. Dat  motiveert me om me daarvoor in te zetten. Ik hoop als bewegingsdeskundige een bijdrage te kunnen leveren aan de verdere verbetering van de oncologische revalidatie zodat iedere patiënt de begeleiding krijgt die hij of zij nodig heeft. Bijzonder is dat ik hierin samenwerk met Goof Schep. Hij is niet alleen de arts die mijn vader in zijn ziekteproces begeleidde maar hij was ook een goede fietsvriend van mijn vader. Hij fietste met ons de Alpe d’HuZes op bij die eerste BIG Challenge-editie.”

Trots
Zoals Herman Houweling velen heeft geïnspireerd zo hoopt ook Lex anderen met zijn werk voor Alpe d’HuZes en BIG Challenge te inspireren en te enthousiasmeren. De opwaartse lijn van BIG Challenge voortzetten, dat is het doel van Lex Houweling. 
“Mijn vader startte BIG Challenge in 2009 en dat jaar werd er een opbrengst van 113.000 euro behaald. Het is ongelooflijk hoe BIG Challenge in tien jaar tijd is gegroeid. Waar BIG Challenge begon als een initiatief vanuit de varkenshouderij bestrijkt het nu de hele land- en tuinbouwsector. In die tien jaar hebben bijna 1.300 BIG Challenge-deelnemers in totaal meer dan 7,5 miljoen euro ingezameld voor Alpe d’HuZes. Daarmee is BIG Challenge uitgegroeid tot een heel belangrijke fondsenwerver voor KWF en daardoor kan er nog meer onderzoek naar betere behandelmethodes van kanker worden uitgevoerd. Dat is prachtig. Ik weet het niet zeker maar misschien heeft mijn vader dit destijds wel gedroomd. Wat ik wel 100% zeker weet, is dat er boven iemand heel trots zit mee te kijken.”