Jos Litjens (2019)
Dat mensen die zo diep zijn gegaan in hun ziekteproces in die week weer zo diep gaan om boven aan die berg komen. Met tranen in mijn ogen heb ik aan de kant gestaan. Ook de saamhorigheidsklim van BIG Challenge heeft diepe indruk op me gemaakt. Het leek wel een groene rups die de berg op kwam. En ik wist dat ook mijn dochter daartussen liep. Ik was apetrots op Milou.”
Melkveehouders in actie
In de week op Alpe d’Huez valt het Jos op dat de melkveehouderij niet met een team is vertegenwoordigd. De grote groep BIG Challengers bestaat uit onder meer uit varkenshouders, pluimveehouders en toeleveranciers maar nagenoeg niet uit melkveehouders. Dat moet veranderen, vindt Jos. Tijdens een vergadering bij Friesland Campina lanceert hij het idee om met een grote groep melkveehouders met BIG Challenge deel te nemen aan Alpe d’HuZes. Alhoewel zijn idee hem een luid applaus oplevert, komt een groot melkveehoudersteam niet van de grond. Het BIG Challengeteam Cows are cool bestaat uit vier melkveehouders. “We hadden graag een groot team op de been gebracht, maar nu dat niet zo is gaan we de klus gewoon met zijn vieren klaren. Als agrariërs staan we wel vaker voor onmogelijke opgaves: regelgeving, het klimaat, de mening en bemoeienis van Jan en alleman en zo nog meer. De uitdaging om zo veel mogelijk geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker is even iets anders, maar ook dat gaat ons lukken.”
Dat we niet hoeven twijfelen aan die belofte van Jos, blijkt uit het feit dat hij, met nog ruim drie maanden te gaan, zijn streefbedrag van 5000 euro al ruim overschreden heeft. Meer dan 8600 euro heeft hij inmiddels aan donaties ontvangen. “Ik heb bij ons in het dorp, huis aan huis een brief in de bus gedaan met daarop mijn motivatie en de vraag naar donaties. Ook aan bedrijven waar ik mee werk, heb ik die vraag gesteld. Daar heb ik zo’n mooie reacties op gekregen, vaak uit heel onverwachte hoek. Heel bijzonder vind ik dat. Ik ben daar dankbaar voor.”
Onmacht omzetten in kracht
Jos is enorm gemotiveerd een succes te maken van zijn deelname aan Alpe d’HuZes. Een motivatie die voortkomt uit het feit dat hij weet wat voor een verdriet kanker teweegbrengt. Vijf jaar geleden overleed zijn vrouw Gertie aan de gevolgen van kanker. “Toen Gertie ziek werd, voelde ik me zo machteloos. In februari kregen we te horen dat ze galwegkanker had en een maand later is ze overleden. Ze was pas 51 jaar en moeder van onze vier kinderen. Gertie was een hele lieve, zorgzame vrouw die altijd voor iedereen klaar stond. Nu zou ze de trotse oma zijn geweest van zes kleinkinderen. Het ging allemaal zo razendsnel. Ik stond erbij en kon niets doen. Vijf jaar geleden voelde ik me machteloos. Maar nu kan ik iets doen. Nu kan ik me inzetten, nu kan ik onmacht omzetten in kracht en zo veel mogelijk geld bij elkaar lopen voor onderzoek naar kanker.”
Het verdriet na het overlijden van Gertie is groot, maar het werk op het boerenbedrijf gaat door dus bij de pakken neer zitten is er niet bij voor Jos. “Ik kwam thuis van de uitvaart en er was een koe aan het kalveren. Het kalf lag verkeerd. Ik heb mijn zoon aangekeken, mijn overal aangetrokken en ben aan het werk gegaan. Alles moest doorgaan maar het viel me zo zwaar.”
